متاسفانه اخیرا یکی از وبلاگ نویس های خوب و با شخصیت سایت که به گمانم اکثرا با وب خوب و مفید و ارزنده ایشون اشنایی داریم منصور اقا دست از وبلاگ نویسی برداشتند و این باعث تاسف است چرا که ایشون جز معدود کسانی بودند که با دید باز و اگاهی فراوانی که داشتند تونسته بودند وبلاگ خوبی رو راه اندازی کرده و قسمتی از دین خود رو در مورد عشق به وطن با شناسایی گوشه ای کوچک از ایران پهناورمون ادا کنند و البته دوستان زیادی هم با ایشون همراه شده بودن و از مطالبشون لذت میبردند که این موضوع باعث شده ه بود حسادت برخی دامن ایشون رو فرا بگیره و البته همه میدونیم که حسادت یک مشکل روانی و پریشان افکاری هست و اگر به موقع درمان نشه هم برای خود شخص و هم برای محیطی که شخص حسود در اون بسر میبره چه در دنیای واقعی و چه در دنیای مجازی بسیار خطرناک هست. شخص حسود از خود اراده ای نداره و نمیتونه پیشرفت و موفقیت دیگران رو ببینه این افراد غالبا افرادی سر خورده و پرخاشگر هستند اگر در ظاهر نشون ندهند اما در باطن دارای روحی نا ارام و متلاطم هستند از نظر شخصیتی در سطح بسیار پایینی هستند و عقده خود بزرگ بینی و حقارت در نهادشون رشد کرده و به حد اعلایی رسیده که به صورت های مختلف بروز داده میشه.. گاه به صورت تهمت و افترا گاه با به زیر سوال بردن شخصیت افراد با دروغ و افترا .. گاه با چاپلوسی و تملق گویی و گاه با مظلوم نمایی و خود را به در و دیوار زدن و حتی گاه با شیون و زاری و خود را از هر گناه و اتهامی مبرا دانستن و الی آخر.. این افراد ضعیف و بسیار شکننده هستند و البته در ظاهرممکنه البته به ندرت قوی و مصمم به نظر بیایند اما ترساز طرد شدن و تنها ماندن در ذات و وجودشان رخنه کرده و همانند خوره روحشان را سوهان میکشد.برای جلب توجه و پیدا کردن همراه و دوست خود را به اب وانش میزنند و از هیچ مکر و حیله ای فروگذار نیستند . این افراد غالبا افسرده و نگران هستند و اگر مورد مداوا قرار نگیرند به انزوا فرو خواهند رفت و از طرف دیگران ایزوله خواهند شد و حتی گاه کارشان به رویا پردازی و در اخر سر به جنون خواهند رسید.. زیرا حسادت تنها بیماری روانی است که اگر از بین نرود باعث بوجود امدن عواقب بدی خواهد شد که بیشتر از فرد به جامعه اسیب خواهد رساند.... متاسفانه این در این سایت منصور قربانی حسادت  شد و مورد حملات عصبی روانی قرار گرفت .. چرا زیرا نخواست رل سیاهی کشکر کسی را بازی کند و برای چاپلوسی و تملق گویی و خوش امد گویی حرفها و یاوه گویی برخی را که از فکر معلول و ذهنی بیمار و مخرب طراوش کرده و ساخته و پراخته شده بود را بپذیرد.. من از بین نظرات فرستاده شده برای این اقا بارها دیدم که بوسیله خوانند گان وب از شخصیت و قلم ایشون تعریف شده بود و این باعث شد که انهایی که چشم بصیرت ندارند و تنگ نظر بودند به ایشون از پشت بهش خنجر بزنن و مورد نامردمی و بی مهری و تهمت و افرا و یاوه گویی های قرار بگیره ... ..متاسفانه حسادت هنگامی در وجود بعضی کسان رخنه کند شعله های اون دوست و رفیق نمیشناسه و دامن همه رو فرا میگیره و خشک و تر با هم میسوزند اما ایا این دنیای مجازی که با خروج از نت همه چیز به رویا میپیونده ارزش این کار کثیف و غیر انسانی رو داشت که بخواهیم با کسی بازی کنیم و به خاطر حسادتمون اون رو از میدان بیرون کنیم.. مگر با صداقت و درستی نمیشه کسی رو به عنوان دوست دور خودمون جمع کنیم و بخواهیم فردی رو از دور خارج کنیم تا اطرافمون پر بشه... آیا با آب حمام میشه دوست گرفت... و آیا میشه بر اوارو و ویرانه ای از یک بنا که به ناحق اون رو نابود کردیم خانه ای ساخت.. دوران چارقد و چادر بر سر واقعیتها گذشته است و خوشبختانه مردم اینقدر هوش و زکاوت دارند و انقدر از درک بالا بر خوردار هستند و به اسانی میتونن واقعیت رو از غیر تشخیص بدند و بدانند که کی در کجا و در راستای چه هدفی ایستاده است..خوشبختانه با نوشتن وصحبت کردن و قلم زدن شخصیت افراد نمودار میشه. دیگر دوران عربده کشی و حریف طلب کردن و چاله میدانی حرف زدن گذشته است و دیگر در جامعه رنگ و بو و خریداری برای این مسائل نیست .منصور هم یکی از قربانیان حسادت و رشک ورزی در این سایت بود . من واقعا متاسفم که با یاوه گوییها و اراجیف عنوان شده گوش داد و قلم پر توانش رو کنار گذاشت.قلم به دست گرفتن خیلی اسونه اما مهم این هست که چه چیزی به رشته تحریر در بیاد...دکتر شدن چه آسان.. آدم شدن چه مشکل

یاد ضرب المثل قدیمی بلغاری افتادم که سکوت کن تا شیطان به فریاد در بیاد و جایگاه و موقعیت و هدف خود رو نشون بده...در مقابل یاوه گویی و مهملات فقط باید سکوت کرد که خود بهترین پاسخ به گفته های بی اساس در مورد شخص مواخذه شده میباشد.امیدوارم ایشون باز هم قلم رو بردارند و شروع کنند چون ارزش این رو دارند که ازشون این در خواست بشه و باز هم امیدوارم فکر و اندیشه و اگاهیمون اینقدر بالا بره که نگذاریم بازیچه و دست نشونده بشیم و بخواهیم با تهمت زدن و از روی رشک و حسد کسی رو اینگونه  از صحنه بیرون بیندازیم.